Briefje van twee geradicaliseerde studentes van de UvA aan het Roeterseiland

Hoi, onze namen zijn Maan en Sterre, wij zijn twee studentes die studeren aan de UvA aan het Roeterseiland. En ja, wij zijn de laatste dagen erg actief voor de Palestijnse zaak. Wat er nu gebeurd in Gaza is ons een doorn in het oog. Het doet ons heel wat omdat allemaal te zien in filmpjes en op foto’s de afgelopen maanden, weken. In ons geval weken. Vier om precies te zijn. We deden al eerder mee aan protesten hiertegen op de UvA. Gewoon voor de lol. Om de actie, gewoon omdat het erbij hoorde bij het studentenleven. Je uitspreken tegen iets wat al meer dan een paar eeuwen speelt, in die regio waar wij nog nooit zijn geweest.

Maar de laatste vier weken, voordat we massaal de straat opgingen. Hebben wij allemaal filmpjes gezien. Die werden aan ons getoond door een lieve man. Een Palestijnse man, die zei, dat hij hier ook studeerde aan het Roeterseiland. Zou best kunnen hoor, niemand kent hier niemand. Wij, twee te dolle meiden die hier ook studeren, waarvan ik, Maan een tweede jaars ben, en Sterre pas eerste jaars kennen ook heel weinig mensen die hier studeren, we kenen onze mede studenten geen eens, het zijn er zoveel. Zelfs de naam en het gezicht die hoort bij het hoofd van een andere faculteit die hier ook is gevestigd op het Roeterseiland, zegt ons helemaal niets. Zelfs de hoogleraren en andere medewerkers van deze faculteit kennen elkaar geen eens van gezicht. Iedereen kan wel zeggen dat ze hier studeren of werken. De portiers hier vinden het sowieso wel best die zitten hier gewoon te zitten, en kennen voor de rest ook niemand.

Maar goed, de reden waarom wij dit schrijven is, dat wij onze stem, ongestoord willen uiten. En dat wij die stem uiten samen met onze lieve moslimbroeders die ons echt kennis hebben laten met de culturele gewoontes van het middenoosten. We hebben veel aan ze te danken. Hun lieten ons filmpjes zien, die wij nog nooit eerder hadden gezien. Ze toonde ons foto’s met onderschrift eronder waarvoor je alleen maar begrip kan hebben.

Wij zijn nu zelfs zo minded geworden, dat we de pest hebben aan zionisten, ofwel Joden, maar dat zeggen we niet, dat zeggen we verborgen, vandaar dat we daarom ook zeggen, Zionist. Dat is een codewoord begrijp je, zodat ze ons niet kunnen pakken op, antisemitisme. Dat hebben we geleerd van die lieve mensen van Samidoun die erg goede contacten hebben met enkele hoogleraren hier, die we van naam en gezicht hiervoor geen eens kende. Maar nu wel.

Weet je dat het grappig is dat een kleine honderd vijftig hoogleraren van deze universiteit ons steunen met deze acties van ons, die op een onbegrijpelijke wijze steeds worden verstoord door de politie die ons dan weer wegslaat als we weer ergens anders een barricade van wat voor materialen dan ook die van origine niet de onze zijn opwerpen. Moet toch niet gekker worden. We braken zelfs in opdracht van een paar lieve Palestijnse moslims ons eigen terrein van het Roeterseiland af. Onder hun orders maakte we een vesting, een vroeg middeleeuwse vesting die niet zou onder doen voor een vesting uit de tijd van de profeet Mohammed, vrede zij met hem en moge Allah tevreden zijn met diens jongste vrouw die hij ooit in zijn leven huwde.

We leren zoveel van deze mensen die gestuurd worden van achter de schermen door Iran, de geheime dienst dan wel gesproken. Maar dat mag niemand weten, maar toch is het zo. Wel spannend want nu, en dat mogen we niet zeggen, wij strijden eigenlijk onder de verborgen vlag van Iran en diens geheimendienst tegen het kwaad, de Zionist, ofwel de Jood en diens kapitalistische vriendjes. Revolutionaire garde van Iran zou trots op ons moeten zijn, ook al dragen wij buiten deze protesten om geen hoofddoek of wat dan ook dat ons eigenlijk islamitisch maakt.

We zien dit ook als veldwerk, als sommige critici tegen ons zouden zeggen dat we totaal geradicaliseerd zijn, dan zeggen wij op onze beurt, dat zij onzin spreken en dat zij dit alleen maar zeggen omdat zij zionisten lovers zijn, of extreemrechtse die ons het demonstreren onmogelijk willen maken.

Wij zijn vreedzame demonstranten, die zo nu en dan als de politie te dichtbij komt trakteren op een straatklinker naar zijn of haar hoofd, want dat kan je niet zien, of je nu gooit naar een man of vrouw. Eigen schuld dikke bult, hadden ze dat ook maar niet moeten doen. Zo als laatst, toen wij elke straatklinker uit diverse straten haalden en die al doorgevend aan elkaar doorgaven in een treintje. Moet kunnen vinden wij. En het volk, dat wij later in onze hoge en duurbetaalde functies de les gaan lezen leert ook nog es wat. Zoals Gaza er nu uitziet zo ziet het erbij hen nu ook uit. Dan krijgt men van zelf wel begrip, wat die stoute Israëliërs, die bezetters, de Gazanen eigenlijk aan het aandoen zijn. Ze maken de boel totaal onleefbaar.

Hamas zien wij als een soort van verzetsgroep. Die daad van zeven oktober, daar hebben de Zionisten zelf om gevraagd. Die Thaise burgers daar ook, hun dood is niet mijn probleem, hadden ze daar maar niet moeten zijn. Eigen schuld dikke bult, en daarbij, het zijn maar Thai, die kunnen gemiste worden, het doel heiligt de middelen! Dus wat interesseert ons nu hun leven, het leven heeft altijd om mij, Maan dan, gedraaid en niet andersom! Ik sta waarvoor ik sta en houd totaal niet van lastige vragen die ik op intellectuele wijze niet kan beantwoorden. Dat is geen academische vrijheid, voor mij, maar een val die opgezet door extreemrechts en de zionisten. Iedereen moet hetzelfde praten en denken zoals wij, dat is academische vrijheid, dat leren van die lieve hoogleraren die aan onze kant staan, dat leren wij van die lieve mensen van Samidoun die eigenlijk de boel achter de schermen leiden in opdracht van Iran.

Ook Hezbolla en desnoods Islamitische Staat, zie ik nu als mijn broeders. Dat IS- K een oproep heeft gedaan om als de Joden Rafah niet met rust te laten zij, hun broeders en zusters wereldwijd op roepen om op de straten van hun steden in de landen van de ongelovige honden elke Joodse vrouw en haar kind af te maken als een ziek beest, kan ik alleen maar ondersteunen nu. Dat is toch begrijpelijk, of niet soms? Immers de Joden hebben het er zelf naar gemaakt, hadden ze maar niet zo gemeen moeten zijn, hadden ze het maar normaal gevonden. Die zevende Oktober. Nogmaals eigen schuld dikke bult. De UvA neemt erop papier wel afstand van maar ondertussen, ja we zijn zo listig als de pest als het erop aankomt!

Ik ben zo blij dat sommige hoogleraren hetzelfde denken als ons, anderen zeggen ze zijn geradicaliseerd, ik zeg: nee dat zijn ze niet! Dat andere hoogleraren nu meedoen komt omdat ze bang voor ons zijn, want spreekt een hoogleraar een andere taal dan wij, dan eisen wij zijn of haar ontslag tijdens een spontane demo, want zo zijn we ook, we zijn klein van groep, maar machtig in daden, we zijn net de NDSAP of de SS. Je bent voor of tegen ons, kies je zijde en trek ervan de consequenties die erop volgen!

Als we klappen krijgen dan schreeuwen we om onze moeder, dan zijn we bang. Want we zijn wel overgevoelige studenten, dus rekening houden met onze gevoelens, is gewenst, ook van politie kant. We zijn alles als een grap. Nou ja sommige dan van ons. We zijn allemaal antizionistisch. De Israëlische vlag dient te worden verbrand, elke vlag die verwijs naar Israël dient de hens in te gaan. Zo denken wij erover, Maan en mijn vriendinnetje Sterre die je hier op de foto ziet met een bordje in nummertaal geschreven dat eigenlijk betekent: alle politiemensen zijn schoften!

We hebben laatst op het Rokin nog wat geleerd, toen we daar waren om onze broeders en zusters in de strijd te ondersteunen. Ammoniak schijnt een effectief wapen te zijn. Als je het in de ogen van een willekeurige agent spuit, dan loopt hij of zij gillend van de pijn weg en schreeuwt hij of zij dat hij of zij blind is. Lachen is dat. Nee echt je leert wat van geharde demonstranten die voor religie vechten. Deze mensen die eigenlijk de boel leiden hebben ons beloofd dat ze ons ook binnenkort gaan leren hoe we ons kunnen wapenen met gordels en dat we dan ergens op moeten drukken. Ze zeiden er zelfs bij, dat elke overwinning gepaard gaat met offers, welk offer dat is dat zeiden ze er niet bij, maar spannend vinden we dat wel!

Nou tot zover dit korte briefje van mij Maan en mijn volgzame dinnetje Sterre die zelfs bereid zijn om de Broeders van het kwaad te volgen als het doel van de strijd bepleit!