Harry Pettit hoogleraar aan de Radboud Universiteit is het bewijs dat ook academici op een klassieke manier kunnen radicaliseren

Universiteiten onderkennen nog steeds dat zij te maken hebben met een radicaliseringsprobleem bij hun studenten en sommige hoogleraren en ander personeel dat in dienst is van de diverse universiteiten. Het is een sluimerend gevaar, dat steeds ergere vormen aanneemt. Gingen de studenten zich al een paar jaar geleden helemaal buiten aan geweld waarbij een gedeelte van de Amsterdamse straten te samen met een aantal universiteitsgebouwen moest ontgelden in hun pure vernielzucht ten bate van de Palestijnen in Gaza- nu maakte de studenten het in Nijmegen helemaal te bont door zowel hun eigenlevens als die van agenten en andere hulpverleners op het spel te zetten in het Goudsmit gebouw, waar een supermagneet staat die bij het minste of geringste aan trillingen gassen loslaat die ervoor zorgen dat de lucht in een keer uit de lucht wordt gezogen, met een verstikkingsdood als gevolg voor de studneten die het gebouw bezetten.

Volgens directieleden van de raden van bestuur is het vrij onmogelijk dat zowel hun hoogleraren als andere universiteitsmedewerkers en studenten radicaliseren. Immers volgens de modellen van radicalisering is dat alleen maar weggelegd voor de drop-out, de lager opgeleiden die uit pure frustratie om wat dan ook zich laat verleiden door de heerlijkheden van het extremisme zoals je die kan vinden in de zijpaden religie en rechtspolitiek denken. Dat leert men uit de boekjes die de modellen van radicalisering behandelen.

Dat academici ook radicaliseren bewijzen de studenten en met een hoogleraar in Nijmegen. Harry Pettit genaamd. En deze Harry schuurt zo langzamerhand aan tegen het gedrag van een trouwe IS aanhanger in zijn uitingen op de sociale media. Alleen Harry is geen IS aanhanger, nog niet, misschien dat het ooit nog es komt als hij het in zijn hoofd krijgt dat IS, net als zijn geliefde Hamas een verzetsorganisatie is; bestaande uit vrijheidsstrijders. Je weet immers maar nooit bij deze gek, die binnen no time na de 7 oktober aanslag van Hamas op Israël waarbij al op een festival meer dan 1100 doden vielen, radicaliseerde en openlijk sympathie betuigde voor deze groepering.

Eigenlijk is Harry een klassiek geval van een man die binnen een paar weken totaal radicaliseerde waarbij niemand ook maar echt ingreep, zodat hij in alle rust uitingen kan doen op de sociale media die steeds meer neigen naar het oproepen van terroristische daden. Het bezette van treinsporen zodat het hele treinverkeer in Nederland er hinder van heeft, het land platlegt en daarmee de economie voor even een halt toe roept de NCTV heeft in al die tijd het wel best gevonden dat dit allemaal kon. Ook de AIVD zag het aan, haalde zijn schouders op en kwam tot de conclusie dat de geradicaliseerde studenten en hoogleraren niet gevaarlijk waren.

Ten aanzien van de academici knijpt men een oogje dichtbij zowel de NCTV en de AIVD. In plaats daarvan lopen zij beide met een bijbel onder hun arm die geschreven door Nikki Sterkenburg en handelt over het gevaar van extreemrechts, focust men zich daar liever al jaren op.

Dit alles werkt dus in het voordeel van Harry en natuurlijk zijn Nijmeegse studenten die hun eigenlevens en die van anderen in gevaar brachten door de bezetting van het gebouw met zijn supermagneet. Harry zijn reactie erop was simpel, op het moment dat er werd onderhandeld met de studenten om het gebouw te verlaten: Waarom snijdt men niet de banden met Israël. Harry liet hierin duidelijk blijken dat hij het niet erg vond dat studenten hun leven en die van anderen moedwillig op het spel zette. Onbegrijpelijk dat een hoogleraar dan niet ingrijpt om de studenten te bewegen om er weg te gaan omdat die bezetting hun leven wel es kon kosten- als dat was gebeurd dan waren er een aantal studenten aan een afschuwelijke verstikkingsdood gestorven.

Maar dat alles maakt Harry niet meer uit. Zo geradicaliseerd is hij dat hij het allemaal aankijkt op een veilige afstand en bijkans zijn studenten nog meer radicaliseert tot het overgaan van nog meer intimiderende en levensgevaarlijke acties die wel eens mensenlevens kunnen gaan kosten. Harry heeft hiermee bewezen dat het een hele gevaarlijke man is geworden die niet kijkt naar een mensenleven meer of minder, het doel is bij hem belangrijker dan een mensenleven zelf. Kennelijk is dat normaal, want geen enkele academische bestuurder wil toegeven dat dit geradicaliseerd gedrag is, want een academicus kan in hun ogen niet radicaliseren en doet hij dat wel, dan kijkt men om, want dan ziet men het niet. Doet men dat wel dan is men bang voor de gevolgen, want de sekte van Harry Pettit die een voorbeeldfunctie heeft voor alle studenten, is daarnaast zeer gewelddadig en intimiderend naar alles en iedereen die niet in hun straatje denkt. Joden voelen zich er niet veilig en Alexandra van Huffelen kijkt liever om, dan dat ze erkent dat deze sekte behoefte heeft aan een de-radicaliseringsprogramma.

En zo slaapt iedereen vrolijk verder totdat het moment komt dat er daadwerkelijk mensenlevens verloren gaan, dan schrikt men even wakker en komt Harry er nog mee weg ook, want een academicus als hij kan niet radicaliseren, moet je maar denken.